23 χρόνια πέρασαν κιόλας από τον φονικό σεισμό των 5,9 Ρίχτερ στην Πάρνηθα, τον Σεπτέμβριο του 1999, ο οποίος είναι γνωστός ως “ο σεισμός της Αθήνας”.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, 14:56 μ.μ , ένας σεισμός μικρής μεν διάρκειας, δεκαπέντε μόλις δευτερόλεπτα, ήταν αρκετός, ώστε να προκαλέσει χιλιάδες ζημιές, οι οποίες άγγιζαν τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ αλλά και να στοιχίσει την ζωή 155 ανθρώπων. Ο σεισμός, μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας ανάμεσα από Αχαρνές και Πάρνηθα και με σχετικά μικρό εστιακό βάθος από 9 μέχρι 14 χιλιόμετρα, έπληξε ακόμη και τις γύρω περιοχές.
Ο σεισμός του 1999 ήταν ο καταστροφικότερος των τελευταίων 50 χρόνων. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα φάνηκαν διαφορετικά. Περίπου 2000 άνθρωποι τραυματίστηκαν, 145 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και πάνω από 100 σπίτια καταστράφηκαν, αφήνοντας χιλιάδες άστεγους. Ο πανικός και η αγωνία δεν μπορούσαν να λείπουν μπροστά στην τεράστια αυτή φυσική καταστροφή. Κατάρρευση τηλεφωνικού δικτύου ακόμη και εκκένωση δημοσίων υπηρεσιών. Τίποτα δεν ήταν πλέον το ίδιο.
Πολλές ήταν οι καταστροφές την ημέρα εκείνη. Ίσως η τραγικότερη ήταν η κατάρρευση του εργοστασίου της Ρικομέξ, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 39 εργαζόμενοι. Οι δικοί τους άνθρωποι πενθούσαν διπλά. Κανείς δεν πλήρωσε για το κακό εκείνο.
Ο σεισμός της Αθήνας άλλαξε πολλά. Τα σεισμολογικά ινστιτούτα ανανέωσαν εξοπλισμό, ενοποιήσαν το δίκτυο τους και πλέον είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν σαφώς καλύτερα τα σεισμικά φαινόμενα. Ο αντισεισμικός κανονισμός άλλαξε, όπως και ο τρόπος κατασκευής τωρινών κτιρίων. Ενισχύθηκε το σώμα Πυροσβεστικής και η ασκήσεις στα σχολεία έγιναν συχνότερες. Στον τομέα των κατασκευών έχουν γίνει καινοτόμα βήματα, τα οποία αποδεικνύονται μέσω γεγονότων μετά τον φονικό εκείνον σεισμό.
Σαν σήμερα λοιπόν, πριν από 23 χρόνια ένας σεισμός ήταν η αιτίας μιας αναπάντεχης καταστροφής. Οι υλικές ζημιές μπορεί να αποκαταστάθηκαν, οι ψυχικές όμως ζημιές δεν θα καταφέρουν να αποκατασταθούν ποτέ.
